کرونا که آمد همه ابعاد زندگی ما را دستخوش تغییر کرد. خیلی از پدیده ها، پسوند مجازی گرفت و کم کم آموزش در دانشگاهها نیز مجازی شد.

دانشگاهها خلوت شدند. خوابگاهها تقرییا تعطیل و گذر دانشجویان مگر به ضرورت و کلاسهای عملی و آزمایشگاهی به دانشگاه نمی افتاد.

گرچه آموزش جریان داشت اما از نشاط و هیاهوی دانشجویان در کلاسها، غذاخوری، راهروها، کتابخانه و فضای دانشگاهها خبری نبود.

همه آن شور و نشاط، همه آن تحرک و پویایی به سکوت بدل شد. صدای استاد و دانشجو در ساختمانها نمی پیچید. صدا می آمد اما از لپ تاپ ها و رایانه ها، چشمهایی به مانیتور دوخته و هندزفری هایی در گوش فرورفته همراه با اضطرابی در اعماق جان رسوخ کرده.

اضطراب و ترس از کرونا، ویروسی که می تاخت و جان می گرفت.

صندلی خالی تعدادی از دانشجویان و استادان حکایت روزهای تلخِ تاخت و تاز کرونایی است.

یاد دانشجویان، استادان و کارکنان جانباخته از کرونا و شهدای مدافع سلامت گرامی باد.

کرونا تمام نشده اما زیر جتر واکسیناسیون و رعایت شیوه نامه های بهداشتی تاحدودی زمین گیر شده است.

بعد از بازگشایی دانشگاهها از فروردین امسال و تعطیلات تابستانی، اینک پس از دو سال زنگ مهر نواخته شد.

با مهرِ حضور دانشجویان، دانشگاهها در پائیزی گرم از بهار دانایی و نشاط فرزندان این کهن مرز و بوم، رختی از مهرورزی،سلامتی، پویایی و فرزانگی به تن کرده اند.
دانشجویان عزیز، خوش آمدید که دانشگاه با شما دانشگاه می شود.

عباس تقی زاده (روابط عمومی دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته کرمان)